Ene van Zundert, hoofdstuk 9, Gerda en Miriam Gommers


'Buiten het dorp wonen
zorgt voor een gezonde afstand'


Gerda en Miriam Gommers
Geboren in Zundert, 1964 en 1933
Eigenaars babywinkel
Wonen in Zundert (Gerda) en België (Miriam)
 

Gerda Gommers mist het wel, dat praatje over de toonbank. Sinds ze in 1964 haar winkeltje in huishoudtextiel en babykleertjes opende, heeft ze heel wat Zunderts nieuws aangehoord. Miriam Gommers is in de winkel opgegroeid en sinds 1996 is het haar winkel. Ze drijft de zaak dan ook op haar eigen manier en in het uitwisselen van Zundertse wetenswaardigheden is ze toch minder geïnteresseerd.

Aan de nog altijd overvolle winkel in babykleertjes lijkt niet veel veranderd.
Er is sinds 1964 geen Zundertenaar geboren die géén pakje, broekje, jurkje of mutsje ‘van Gommers’ heeft aangehad . Als de aanstaande moeders er zelf niets kochten, wat eigenlijk maar zelden voorkwam, dan waren het toch zeker hun moeders, vriendinnen, buurvrouwen of tantes die vlak na de geboorte naar de babywinkel in de Molenstraat snelden om uit de vele mogelijkheden een cadeautje te kiezen.

Vele mogelijkheden, het klinkt als een zin uit een advertentie. Maar er is geen andere manier om de afgeladen winkel in babyspullen te omschrijven. Alle planken, alle kasten, alle rekken zijn volgestouwd met het zachte kleurige goed. Het nodigt voortdurend uit om rond te snuffelen, te graaien en alles aan te raken. Het lijkt of de winkel sinds oktober 1964, toen Gerda Gommers hem opende, tot de dag van vandaag alleen maar verder met hemdjes, truitjes, sokjes, slabbetjes en pakjes is gevuld. Moeder noch dochter heeft ooit een vertegenwoordiger kunnen weerstaan.
,,Toch heb ik wel het een en ander veranderd”, zegt Miriam. ,,We hadden nog een extra toonbank, glazen vitrinekasten aan de zijwand en veel houten kasten en dat is allemaal weg.” Aan de winkel met zijn smalle gangpaden is niet meer te zien waar die meubels ooit hebben gestaan.
,,Stapels en stapels kleertjes uit de jaren 60 en 70 heb ik toen weggedaan, alles voor een gulden per stuk. Weet je dat het wegvloog? Hobbyisten die babypoppen aankleden, waren helemaal wild van dat spul. Nog steeds komen er mensen naar vragen en ja, af en toe duikt er nog wel eens wat op.”

Ook op de bovenverdieping, waar moeder Gerda nog steeds woont, is een partij ‘verjaard’ babygoed opgeborgen. Toen Gerda de winkel aan haar dochter overdeed, zag ze de rigoureuze uitverkoop met lede ogen aan. ,,Ik heb wat van de mooiste spulletjes gered”, vertelt ze. ,,Het ging me gewoon aan het hart.”

Gerda runde haar winkeltje zo’n dertig jaar. Miriam werd vlak voor de opening in augustus geboren en toen de winkel in het najaar opende, was Gerda al weer in verwachting van de vierde. ,,Maar dat was wel de laatste!”
Miriam is letterlijk in de winkel opgegroeid.
Gerda had het druk genoeg. Het winkeltje liep aardig. Behalve babyspullen lag er in het begin van alles op het gebied van huishoudtextiel in de schappen. Rollen stof voor keukengordijnen, vitrages en keukenbontjes. Maar ook huishoudtextiel, zoals overhanddoeken. ,,Er is nog steeds vraag naar. Maar aan overhanddoeken is bijvoorbeeld niet te komen”, verzucht Miriam. ,,Anders zou ik er nog een kunnen verkopen.”
Nog steeds komen Zundertenaren die iets degelijks of ouderwets nodig hebben, naar het kleine winkeltje in de Molenstraat. Voor lange onderbroeken bijvoorbeeld. Deze lange ‘jaegers’ brengen ook de weinige mannelijke klanten binnen. ,,Soms hebben die een heel andere boodschap”, gniffelt Miriam. ,,Eén liet mij altijd op de ladder klimmen om zulk ondergoed te voorschijn te halen. Na een tijdje kwam de aap uit de mouw. Hij was zo verliefd op mij, slijmde hij, en het uitzicht beviel hem wel. Hij komt nog steeds, maar tegenwoordig kan ik vanaf de grond heel goed zien welke prijs er op die doos staat.”

De klantenkring van de babywinkel is bijna onveranderd, want de vrouwen die er 30 jaar geleden hun eigen babyuitzet kochten, komen nu spulletjes halen voor hun zwangere dochters. ,,Ik verkoop geen luiers meer”, zegt Miriam. ,,Maar het eerste pakje, dat mini-maatje 50/56, dat komen ze vaak hier kopen. Bovenkleertjes werden vroeger ook veel minder van te voren gekocht, je moest toch eerst afwachten hoe het afliep, maar tegenwoordig hebben ze het meeste al gekregen vóór de baby geboren is. Vriendinnen en moeders kunnen het niet laten om bij de eerste tekenen van zwangerschap een cadeautje te kopen.”

Als een kind geboren is, weten ze het bij Gommers vaak het allereerste. ,,Nog voor de geboortekaartjes rondgestuurd zijn, zie je de oma, de vriendinnen en de buurvrouw hier voor de eerste kraamcadeautjes.”

Toen Gerda de winkel nog dreef genoot ze altijd van al die actuele informatie. Miriam woont tegenwoordig net over de grens in België en hoewel haar moeder nog in het huis achter en boven de winkel woont, is het echt Miriams winkel geworden. Ze heeft zo haar eigen regels.
,,Buiten het dorp wonen zorgt voor een gezonde afstand”, vindt ze. Waar haar moeder vroeger plezier had in het delen van kleine wetenswaardigheden bij de toonbank, houdt zij zich liever op de vlakte.
,,Dat is meer van deze tijd”, vindt ze. ,,Maar het is wel handig als je de klanten en hun smaak een beetje kent, dan kun je ze adviseren. Het is dan wel leuk als je weet wie het is, dan heb ik meestal wel in de gaten wat de anderen al gekocht hebben. En verder kunnen ze hier voor alle seizoenen vooruit kopen. Voor als ie zes maanden is in de zomer, of voor één jaar in het voorjaar, voor de winter van volgend jaar, we hebben het allemaal op voorraad. Dat lukt ze bij C&A niet. We kunnen dus nooit een seizoen opruimen, vinden we. En daardoor is het hier nog steeds gezellig vol en druk. Misschien wel afgeladen vol. Maar zo kent Zundert ons en dat moet zo maar blijven.”

Terug naar begin Terug naar boekinformatie naar volgende Naar volgende schilderij/verhaal