Wie wil weten waar de heilige eik heeft gestaan, waar een Romeins urnenveld ligt, waar Hof te Laer in Zundert was te vinden of hoe het destijds met smokkelen zat in deze grensstreek, wordt steevast verwezen naar Cor Rombouts. Deze Rijsbergenaar heeft een brede belangstelling die niet bij de dorpsgrensen ophoudt. Hij weet vanwege zijn niet te stoppen nieuwsgierigheid alles, nou ja bijna alles. En als ie zelf het antwoord niet kent, weet hij vast wie je verder kan helpen.

Cor is de naam, Cor Rombouts, meneer wil hij niet horen. ,,‘Meneer’ werkte destijds op school. Als ik in die jaren thuiskwam, deed ik mijn jasje uit en mijn stropdas af en dan was ik weer Cor. Je moet een deel van het dorp zijn. Daar is Rijsbergen sterk in. We hadden twee kinderen en in de loop van de jaren zes pleegkinderen. Sommigen bleven lang, zo’n 15 jaar, andere korter. Daar zaten ook verschillende andere nationaliteiten bij. Alle kinderen hebben altijd gewoon meegedaan bij alle activiteiten in het dorp. Geen enkel probleem.”

Er wordt veel gesproken over de rivaliteit die er tussen de twee dorpen Rijsbergen en Zundert zou bestaan. Toen Rijsbergen in 1997 vanwege de gemeentelijke herindeling een deel van Zundert werd, stond Rijsbergen op de achterste benen.
Cor vindt de strijd tussen de twee dorpen maar onzin. Hij haalde zijn eerste vrouw uit Zundert. Ze was de dochter van de tuinman van het Annaklooster.
,,Er waren vroeger wel verschillen en er was ook wel wat rivaliteit, maar dat stamt voor mijn gevoel toch meer uit de oorlog. Er waren in Zundert wat meer NSB-ers dan ergens anders en vooral die kinderen vielen op. Die moesten met zo’n uniformpje naar school in Breda, en dan kwamen ze ook hier door het dorp gefietst. Dan werd er gejouwd en gejoeld.
,,Verder was Zundert veel protestantser dan de omgeving, dus je had een beetje strijd tussen de twee kerken. En dan had je het standsverschil tussen de arbeiders en de eigenaren van de boomkwekerijen die voornamelijk in Zundert lagen, het verschil tussen arm en rijk, maar dat ging natuurlijk veel verder dan de dorspgrenzen. In Zundert woonden ook arbeiders, hoor. De rivaliteit die er tegenwoordig is, mag niet meer zijn dan die tussen twee voetbalclubs.”

Cor was jarenlang lid van de heemkundige kring voor Zundert en Rijsbergen. Vanaf 1985 was hij er zelfs voorzitter van. Hij heeft zich nooit iets aangetrokken van die dorpsgrenzen. Als je in heemkunde geïnteresseerd bent, mag dat ook niet.
Een mooi beeld is de oude altaarsteen die halverwege Zundert en Rijsbergen is gevonden, aan de Bredaseweg, op de plaats waar nu restaurant Aville is gevestigd.
De oude Romeinen hielden zich blijkbaar nog niet bezig met dorpsgrenzen. Ze wijdden het gebedshuisje aan de oude Sandraudiga. De naam is tenminste te vinden op de oude altaarsteen die daar in de 19de eeuw werd gevonden.
,,Ze gingen daar graven, omdat ze de Bredaseweg wilden verbreden”, weet Cor. De steen werd tentoongesteld in het Oudheidkundig Museum in Leiden en heel lang wist Zundert noch Rijsbergen iets van hun heilige. De kennis over de vondst raakte in het vergeetboek, tot Cor er lucht van kreeg. Nieuwsgierig als hij is, wilde hij er alles van weten. ,,Toen ik van die steen hoorde, ben ik hem gaan bekijken in Leiden en ik heb alle boeken doorgespit die ik kon vinden. Maar wie deze god of heilige was, weet niemand.”
Of de tempel, of die heilige, destijds wel zo populair was, is ook maar de vraag. ,,In de oude tijden, zo rond 200 na Christus, werden in deze streek bedevaarten gehouden. We hebben kunnen terugvinden hoe ze bij de Bakkebrugstraat rechtdoor gingen, met een boog om het kapelletje heen liepen en eindelijk bij een eik op Raamberg uitkwamen. Dat was een heilige eik. Later, toen het christendom hier kwam, is op die plaats een kruis in de eik gezet.
,,Zulke dingen zijn interessant om te weten. Zo hebben we met de kring ook jarenlang een onderzoek gedaan naar de oude Willibrorduskerk die rond 600 in het buitengebied van Klein Zundert heeft gestaan. Twee jaar lang gingen we er ieder weekend naar toe om te graven naar kerkhofresten. De kinderen waren toen nog heel klein, maar die gingen ook ‘tandjes’ zoeken. Door het kerkhof in kaart te brengen, kregen we de kerk zelf ook in beeld. Ook bij Hof te Laer in Zundert, dat nu bijna verdwenen is onder de bedrijfsgebouwen, heeft de heemkundige kring nog onderzoek gedaan. Helaas niet genoeg om alles in kaart te kunnen brengen.”

Cor zocht jarenlang naar een manier om de vele verzamelde materialen op een goede manier tentoon te stellen. Samen met Gerard Kuijpers begon hij daarom de stichting Streekhistorisch museum Rijsbergen Zundert. Van de (toenmalige) gemeente Rijsbergen kregen ze de beschikking over de oude VGLO-school. Maar dat gebouw was niet bedoeld voor de eeuwigheid en na tien jaar moest het streekmuseum sluiten. Sindsdien wachten alle materialen op een nieuwe tentoonstellingsruimte. ,,Maar ik geef de moed niet op”, zegt Cor. ,,Ook de nieuwe gemeente Zundert vindt daar een oplossing voor, dat weet ik zeker.”