Ene van Zundert, hoofdstuk 1,
Ad van Hasselt

'Dit dorp heeft een drang om te presteren'

Ad van Hassel
Geboren in Achtmaal, 1946
Drankenhandelaar (in ruste)
Woont in Zundert

Ad van Hassel, vroeger was hij drankenhandelaar, maar wat hij nu doet is moeilijk te omschrijven. Hij is een vat vol kennis, van Van Gogh, van wielrennen, maar ook van Zundert en van Zundertenaren. Dat komt omdat hij in 17 verenigingen heeft gezeten, op diverse plaatsen voorzitter was en omdat hij met zijn handel alle feesten in Zundert en omgeving van drank voorzag.
Zundert kent hem echter als Ad van de Kèrel. Die naam dankt hij uiteindelijk aan zijn overgrootvader. Deze had twee petekinderen, die ieder Piet heetten. Over-opa vond dat maar lastig en noemde de ene Pieter de Kèrel en de andere Pieter de Poeper. Ad had het dus met zijn bijnaam veel slechter kunnen treffen. Deze namen werden in de volgende generaties overgenomen en zowel de Poepers als de Kèrels wonen nog in Zundert. Eigenlijk heten ze Van Hassel, of Van Hasselt, naargelang de ambtenaar die hen inschreef een luie dag had. De familie Van Hassel is een van de oudste Zundertse families. In 1458 kwam er ene Hendrick vanuit Hasselt in België naar Zundert, daar heette hij eigenlijk anders, maar in Zundert was hij blijkbaar de dieë van Hasselt, en dat bleef zo.

Zijn familie ontwikkelde zich tot een geslacht van brouwers en kasteleins. Vader 'van de Kèrel' had het café tegenover de veiling in de Molenstraat. De naam van het café was: De Fordwereld, omdat het naast de Ford-garage lag. Een bijzondere naam en een bijzonder café, want het was de enige kroeg in de verre omgeving, misschien wel van heel Brabant, die op zondag gesloten was. Ads vader was namelijk gek van wielrennen, en omdat er op zondag toch niets te verdienen viel aan de werknemers van de veiling, ging de deur op slot. Ad mocht mee naar de rondjes rond de kerk en al snel deelde hij de wielrenliefde van zijn vader. De kennis die hij opdeed, gebruikte hij in de opstellen voor school. Op het laatst nam hij niet meer de moeite om het verhaal op te schrijven en declameerde zijn opstel uit het blote hoofd voor de klas.

Weer later gebruikte hij zijn kennis als wielerspeaker in de hoogtijdagen van de Zundertse Zesdaagse. Wielrennen was niet de enige sport waarin hij interesse had. Schieten beviel hem ook wel. Zo zelfs, dat hij lid was van drie schutterijen en van Gilde St. Willibrordus. Corsobuurtschap Helpt Elkander kon ook op zijn diensten rekenen. In 1964 ontwierp hij een corsowagen en later werd hij voorzitter van de buurtschap. Van muziek en theater hield hij ook, zo was Ad lid van Kloterdoppen, een muziekgezelschap dat zich bezighield met luchtige muziek en jolijt en dat tot ver over de grenzen optrad.
Ook bij de wederopstandig van het Zunderts Toneel speelde hij een rol. De toneelclub liep in 1971 zo'n beetje op zijn achterste benen, maar Ad hing een oproep aan de muur en binnen een avond waren er 17 aanmeldingen. Ook Ad schreef zich in. Daar heeft hij nooit spijt van gehad, want bij het toneel leerde hij zijn Corrie kennen.

In 1970 kocht hij een drankenhandel. Want hoewel een beroepskeuze op de ulo uitwees dat hij toneelspeler of journalist zou moeten worden, zag zijn vader toch meer brood in het horecawezen. De eerste werknemers waren Guust Dam, nu acteur bij het Ro-theater en in diverse televisieseries, en een oom van Ad. De zaak groeide voorspoedig. Toen Corrie in hun prille verkeringstijd eens een kijkje op het bedrijf kwam nemen, reden er al diverse bestelwagens rond. 'Ad van Hassel, drankenhandel' stond er op. Corrie keek er verbaasd naar: Zijn die wagens niet van jou? Ook zij kende Ad alleen maar als 'van de Kèrel'.


In 1981, hij was toen al lang met Corrie getrouwd, vierde het Gilde St. Willibrordus zijn 300-jarig bestaan. Dit werd gevierd met een Gildedorp en grote festiviteiten met alle Nederlandse gilden. Zelfs minister-president Van Agt kwam naar Zundert. Ads bedrijf was verantwoordelijk voor het grootste gedeelte van de organisatie. Het brak hem bijna de nek, geeft hij nu toe. ,,Eigenlijk was het te veel voor één man." Want ook de andere opdrachten bleven niet uit. Ad leverde drank, maar ook glaswerk en tafels en stoelen aan de Autour de Vincent, het artiestengala in Rijsbergen, de Acht van Chaam, de feesttent op het Oranjeplein bij het bloemencorso, de Ostaayense kermis en de Havenfeesten in Etten-Leur. Ad en Corrie vielen van het ene evenement in het andere. Vaak waren de spullen nog niet droog, of ze moesten al weer worden opgeladen voor het volgende evenement. Corrie voerde de administratie. Het personeelsbestand was uitgegroeid naar veertien personen, aangevuld met de nodige vakantiekrachten en nog werkten zij en Ad zich een slag in de rondte. Het succes had echter wel consequenties voor Ads inzet in het verenigingsleven; in 1982 zei hij in één keer gedag tegen alle 17 en clubs waar hij toen lid van was.

Het bedrijf bleef fantastisch lopen. Dat trok ook de aandacht van de brouwerij. In 1991 stapten er twee heren binnen op Klein Zundert, met de beleefde vraag wat of die zaak wel moest kosten? Corrie en Ad keken elkaar eens aan, maar ze besloten niet op het aanbod in te gaan. Per slot van rekening hadden ze net een nieuwe heftruck en een prachtige koelwagen, Corrie's trots, aangeschaft. Maar de brouwerij bleef aandringen en in 1993 werd de zaak toch verkocht.
Daarop volgde een periode van langzaam wennen aan het feit dat de wekker niet was gegaan. Ze gingen eens wat vaker op vakantie, wandelden 's middags naar café Het Anker, sliepen eens wat vaker uit en hielden Zundert in de gaten.
Lang heeft Ad die rust niet volgehouden. In 1999 accepteerde hij een rol in Ronja de Roversdochter. Daarop volgde de zomer van 2000 die hij doorbracht in de assortimentstuin, als algemene oppas bij theaterfestival Shakespearement, en zo wisten heel wat instellingen hem weer te vinden. Vanwege het Van Goghjaar meldde hij zich als zo veel andere Zundertenaren als vrijwillig gids bij het Cultureel Centrum Van Gogh. En passant was hij ook een van de mensen die zich bemoeiden met het op volgorde leggen van het Van Gogh-archief. Zo breidde zijn kennis over de vroegere dorpsgenoot zich steeds verder uit. Vanwege die kennis maar waarschijnlijk ook vanwege zijn imposante gestalte werd hij graag door de media gebruikt als gids bij rondleidingen voor radio en televisie. Zo'n 150 rondleidingen heeft hij gedaan, waarbij hij zo'n 50 nationaliteiten aan zich voorbij zag trekken. Desondanks raakte Ad niet gauw onder de indruk. De onbeschofte leden van een Amerikaans televisiestation zette hij met plezier op hun plaats. Vrienden en kennissen verbaasden zich, dat Ad zich op de televisie in goed verstaanbaar Nederlands uitdrukte. Zelf vindt hij dat heel normaal. Zunderts spreek je met Zundertenaren, vindt hij.

Hij vindt Zundert heel erg bijzonder. ,,Vanwege dat altijd overheersende bloemencorso. Dit dorp heeft een drang om te presteren. Als ik in Rucphen geboren was, wat zou ik dan veel tijd over hebben! De mensen doen hier ook tegendraadse dingen. De gemeenteraad heeft hier drie vergaderingen nodig om iets te beslissen waarvan iedereen weet dat het al in de commissie is besloten. En de mensen weten veel van elkaar. Echte Zundertse mensen, althans. Als ik hier met Frans Dam zit, en we zien iets, dan hoeven we niet veel te zeggen. Een half woord is genoeg. Omdat ik zo veel mensen ken, hoor ik heel veel kwesties van twee kanten. Dat is een stukje macht dat ik zou kunnen gebruiken. Maar de kunst is om daar nou net niets mee te doen."

Terug naar begin Terug naar boekinformatie naar volgende schilderij/verhaalNaar volgende schilderij/verhaal